Niet eerder sinds wij het bedrijf overnamen starten we vanwege de kou en de vele regen zo laat in het seizoen met de grasoogst. Zo gingen we vanuit de lage giering gelijk door naar de hoogste versnelling.
We waren nog volop bezig met het bemesten, klaarmaken en inzaaien van maisland toen de boeren massaal begonnen te bellen voor het inkuilen, hakselen en persen van hun eerste snede gras.
Als een strateeg bestierde Peter de planning, want tijdens zo’n enorme drukte is er een hoop creativiteit en flexibiliteit voor nodig om alle poppetjes en machines op het juiste moment op de juiste plaats te krijgen. Honderden telefoontjes werden er met en door Peter gepleegd. Met de boeren werden goede afspraken gemaakt om het gras over meerdere momenten te verdelen.
Een blik aan oproep krachten werd opengetrokken, machines tijdelijk bij gehuurd, alles wat voorhanden was werd ingezet voor de oogst. Vanwege het late tijdstip was het allemaal gras. De 1e en 2e grassnede liepen als het ware door elkaar heen. Er was geen doorkomen aan. Het was gras voor, gras na. De kuilhopen raakten hierdoor snel vol. En er lag een salvo aan balen in het land. Zeer lange dagen werden gedurende enkele weken achter elkaar door onze mannen en dame gemaakt. En tijdens de korte nachten droomden ze gras.
Liters gasolie werden verslonden, zakken vol mais en kunstmest en potten vol inkuilverbeteraar gingen erdoor. Ook de gehele voorraad aan folie werd erdoor gejast. Wat een slagveld was het in de loodsen. Zakken, dozen, plastic en papierrollen. Zo gaat dat in het heetst van de strijd. Tijd voor opruimen is er dan niet, alles blijft liggen. Oorlogsgebied verklaard!
Maar voor de eerste grote buien zich weer aandienden was nagenoeg alle gras naar tevredenheid geoogst. Wat een voldaan gevoel. Want wij weten hoe belangrijk de ruwvoerwinning is voor onze boeren.
Maar soms is gras oorlog!