Soms neemt het leven onverwachts een verdrietige wending. Eind april jl. overleed na een kort ziekbed Peter’s vader en tevens grondlegger van ons bedrijf op 77 jarige leeftijd. Het is niet te bevatten. Want hij was altijd zo sterk en actief. Sinds wij het bedrijf in 2003 overnamen genoten mijn schoonouders volop van hun pensioen.
In de jaren 60 starten zij samen met nog een broer het bedrijf vanuit Earnewâld met het maaien en persen van hooi. In 1965 verhuisde het bedrijf naar Oudega. Het was een opgaande tijd, de zaken liepen goed en langzamerhand nam het bedrijf in omvang toe. Mijn schoonvader was een harde werker en op zijn best wanneer hij zelf op de machine aan het werk kon. Hij hield niet van de bijbehorende stress. Peter’s moeder verzorgde de planning en boekhouding. Ze waren een goed team en samen bouwden ze aan iets moois.
Toen wij het bedrijf overnamen vond ik het zo bijzonder dat ze altijd veel belangstelling voor het bedrijf hielden zonder zich er nog actief mee te bemoeien. Wel konden wij altijd een beroep op hen doen wanneer er een klusje waren. Het bijhouden van onze tuin, onderdelen halen, samen met mij het eten langsbrengen bij onze medewerkers, werkplaats opruimen en ga zo maar door, hij deed het met plezier. Een mooie manier om op gepaste afstand toch contact met het bedrijf te houden. Wat was hij was trots op Peter en mij dat het bedrijf zo mooi doorging. En zij konden zo samen volop genieten van andere mooie dingen in het leven zoals zeilen, fietsen, tuinieren, houthakken, vrijwilligerswerk en noem maar op. Maar nu is aan dat alles een eind gekomen. Mooie herinneringen blijven achter.
Maar wat moet het wennen zonder hem in ons leven, hem niet meer te zien rondlopen op ons bedrijf. Niet even meer ons praatje in het kantoor.
We hebben hem een mooi afscheid kunnen geven. En met de Fiat 550 hebben we hem naar zijn laatste rustplaats gebracht.
Wat zullen we hem ontzettend missen. Wat wordt het stil.